Op Hemelvaart over de Philipsdam en de Oosterscheldekering!

Op donderdag 30 mei stond op verzoek, van een niet nader te noemen DSE renner, een ronde over de Philipsdam en de Oosterscheldekering op het programma. 225 km als perfecte voorbereiding op de Elfstedentocht en uiteraard Luxemburg waar nog het nodige zitvlees voor gekweekt dient te worden. Met een last minute afmelding van een “Borsatoganger” stonden er uiteindelijk 13 DSE renners en twee gastrijders bij de moeierboom klaar voor vertrek, een waar peleton! Na een korte reprimande over de snelheidslimiet van onze voorzitter konden we van start. De klok gaf 7:00 uur aan en de weersverwachtingen waren niet top maar net goed genoeg om eraan te beginnen. De eerste kilometers vlogen onder de wielen door ondanks de lichte miezer regen en de nog bewolkte lucht boven het peleton. De meeste renners hielden de armstukken en regenjacks nog even aan maar iedereen had goede hoop op beter weer. Een ander element waar het peleton mee te maken had was de stevige wind. De routekapitein verzekerde ons echter dat de wind het peleton de eerste 100 km stevig zou geselen maar dat we na het keerpunt de wind in de rug mochten verwachten. Met name vlak voor de eerste stop, Renesse op 80 km, stond de wind pal op kop en moest er stevig doorgetrapt worden om de 28 km per uur te behalen. Met vereende krachten bereikten we de eerste tussenstop waar we ons de koffie en het gebak goed lieten smaken. Na deze welkome rust voor de benen en met de bidons en magen goed gevuld konden we onze tocht hervatten. Langzaam trok het peleton zich weer in beweging voor de volgende 80 km richting het pittoreske Wemeldingen alwaar de lunch gepland stond. Het wolkendek trok langzaam open en de temperatuur klom op naar een aangename 20 graden. De regenjacks en armstukken gingen uit en het peleton maakte zich op voor de Oosterscheldekering die zich weldra zou aandienen. In een poging om nog wat krachtvoer tot zich te nemen voor de Oosterscheldekering zag de voorzitter een oneffenheid in de weg over het hoofd en kwam hij na een hangpartijtje met een sierlijke koprol in de berm terecht. Na een grondige inspectie van renner en materiaal bleek er gelukkig geen grote schade aan beiden en kon het peleton zijn weg vervolgen. Net over de duinen doemde inmiddels de Oosterscheldekering op. De aanblik van deze iconische pijlerdam bracht het peleton tot een halt en nodigde uit voor een foto (met dank aan een vriendelijke Duiste toeriste…..). Eenmaal op de Oosterscheldekering kregen we een idee hoe de deelnemers aan het NK tegenwindfietsen zich ongeveer moesten voelen. De wind schuin op de kop noopte het peleton om in een waaier de pijlerdam aan te vallen. Ondertussen sloten kleine groepjes eenzame fietsers zich bij ons aan waardoor we een indrukwekkende sliert aan renners achter ons peleton meevoerde. We vervolgde onze weg via het miljoenendorp Vrouwenpolder en langs de prachtige waterlijn van het Veerse meer. De wind was inderdaad met ons meegedraaid en daardoor liep de snelheid aan kop van het peleton aardig op. Het bleek uitgerekend de voorzitter die zich op kop had gezet van het peleton en die de s’ochtens besproken snelheidslimiet ruimschoots overschreed. gelukkig kon het peleton prima volgen en werd het hem snel vergeven. Langs de oevers van het Veerse meer en de Westerschelde via Wolphaartsdijk en vervolgens Kattendijke bereikte we na 160 km de haven van Wemeldingen waar we van onze welverdiende lunch konden gaan genieten. Eenduidig bestelden we een uitsmijter met ham, kaas en spek die er niet alleen meer dan voortreffelijk uitzag maar gelukkig ook zo smaakte. Een colaatje voor de broodnodige suikers en het peleton was weer optimaal bijgetankt voor het slotgedeelte van de rit. Bij het verlaten van het terras en het bestijgen van onze fietsen sprak iemand uit dat we nog niet “lek” hadden gereden, typisch gevalletje KARMA!

We waren de haven nog niet uit of we er klonk “Lek” vanuit de achterhoede van het peleton, KARMA! Het lekke achterbandje werd met vereende krachten gewisseld en na een kleine 15 minuten oponthoudt konden we onze weg vervolgen. Met de wind nog steeds in de rug zette we koers , via het kanaal door Zuid-beveland, naar de sluis van Hansweert alwaar we de oversteek richting Kruiningen konden maken. Vlak voor Kruiningen sloeg het noodlot echter weer toe en hoorde we vanuit de buik van het peleton een harde knal met een klapband als gevolg, KARMA! Deze reparatie had iets meer voeten in aarde en met een “Macgyver” achtige constructie van de oude binnenband en een nieuwe tube werd de klapband professorisch gefixed. Omdat de fietsenzaken op Hemelvaart gesloten waren konden we de noodzakelijke reparatie niet geheel uitvoeren. Er zat dus niets anders op dan met een renner op een gehavende fiets onze weg te vervolgen. In een iets afgeschaald tempo en met hulde voor het doorzettingsvermogen van de ongelukkig renner bereikte we Ossendrecht. Daar besloten we, welliswaar in goed overleg, om ons club motto “samen uit samen thuis” voor 1x te verbreken en de onfortuinlijke renner achter te laten zodat hij door moeder de vrouw gerepatrieerd kon worden. Het peleton minus 1 vervolgde daarna met een soepel tempo zijn weg door het vlakke West-Brabantse land. Opnieuw werden we geconfronteerd met een afloper en ook nu vroeg dat om een reparatie die de nodige tijd in beslag nam, KARMA!. Na een korte uitstap door Belgie reden we bij Horendonk terug Nederland in alwaar de drang en het verlangen naar een alcoholische versnapering nam bij de meeste renners langzaam toenam. We zaten immers al eenw erkdag op de fiets en de vijf zat mede door al het technische oponthoudt immers al ruimschoots in de klok. Al rijdend werd er derhalve besloten om nog een derde stopje in te lassen en toe te geven aan ons verlangen naar een goeie pint. Een viertal renners die nog aansluitende verplichtingen hadden hielden de koers naar huis vast en de overgebleven renners bogen af naar de derde en tevens laatste stop, het alom bekende Kir Royal in Schijf. In de zon op het terras werd eensgezind 10 Weissener Bier besteld die meer dan uitstekend smaakte en na ruim 200 km ook dik verdiend was. De glazen waren dan ook snel leeg en bij een enkeling zakte de alcohol direct in de kuiten. De allerlaatste kilometers werden ontspannen en pedelerend afgelegd en met een zeer tevreden gevoel reed het peleton Etten-Leur binnen en kijken we terug kijken op een zeer geslaagde en fantastisch verzorgde trainigsrit!